Vietnam, van Ho Chi Min City tot Hanoi

Vietnam:
Het reizen gaat snel, we zijn al weer van zuid tot noord Vietnam gereisd en vliegen nu naar Laos! Vietnam was qua natuur weer mooier dan Cambodja; veel groen, veel bergen en veel water. Zo gaaf!
Vietnam was ook een chaos! In alleen Ho Chi Minh City rijden al 3,5 miljoen brommertjes/scootertjes rond. Echt een heel avontuur om de weg over te steken. Hoe meer we naar het Noorden reisde hoe mooier.
Maar laat ik bij het zuiden beginnen. De reis naar Vietnam toe was een hel! We hadden een nachtbus vanuit Sihanoukville en deze heeft er zo’n 15 uur over gedaan!! Slapen lukt zittend niet zo geweldig en dan hadden we ook nog een dronken, stinkende vent in de bus die niet op zijn plek bleef zitten. Hij heeft zelfs onze laptop gemold toen hij langs ons liep om naar het toilet ofzo te gaan!! ‘Travelling takes risk’ zei hij. Lul!
Daarnaast bleek, eenmaal aangekomen in Vietnam, dat er spullen uit mijn tas waren gestolen! Geld, sieraden, parfum en make-up, dat hebben wij weer! We waren dood op van de reis maar besloten toch onze spullen in de hotelkamer te droppen en de city in te gaan. Onze hotel kamer was helaas ook geen geweldige dus gaan liggen slapen was ook niet aantrekkelijk. We zijn naar het ‘reunification palace’ geweest en hadden daar een rondleiding. Ik kan er echter niet heel veel van na vertellen aangezien ik de gids maar amper verstond. Maar het is in 1966 gebouwd voor de president en later aangevallen door Noord-Vietnam (tijdens de oorlog). Nu is het weer in oude staat opgebouwd en kun je zien hoe de president er leefde en gasten ontving. Daarna zijn we naar het ‘War-museum’ geweest, wat een verschrikkelijke verhalen en afbeeldingen! Wat zijn mensen toch beesten tijdens de oorlog! Daarna wat eten en toen toch naar bed, we waren kapot en de volgende dag hadden we een tourtje naar de Cu Chi tunnels. Onze gids voor de Cu Chi tunnels was een Indiaan op leeftijd die zelf ook had meegevochten in de Vietnam oorlog. Hij kon er heel goed over vertellen, wat het bezoek nog interessanter maakte. Tijdens de Vietnam oorlog waren en Vietnamese die leefde in tunnels onder de grond in de bossen. Ze werden de Vietcong genoemd. De tunnels waren enorm smal en klein en het had vele wegen, als je er niet bekend was verdwaalde je. De Vietnamese zijn zelf ook heel klein waardoor zij wel in de tunnels pasten en de meeste Amerikaanse soldaten niet. Als de Amerikaanse soldaten toch te dicht in de buurt kwamen liepen ze 9 van de 10 keer in een van de gruwelijke vallen. Kuilen vol pinnen, een kuil waar je met je voet in kunt stappen en dan steken er ook 4 pinnen in waardoor je je voeten niet meer terug kunt trekken, enz. Doordat de tunnels ook goed verscholen raakte was het heel moeilijk vechten tegen de Vietcong en uiteindelijk gaven de Amerikanen het op. De tunnels zijn er nog steeds en je mag er doorheen kruipen als je dat wilt. Enkele uit onze groep deden dit, Ingmar wilde ook maar was helaas te laat. We moesten alweer door naar het volgende onderdeel. Later kreeg hij toch de kans om een tunnel in te gaan, echter is deze iets breder en hangt er licht in. Deze tunnels zijn later speciaal voor de toeristen aangelegd. Maar alsnog erg klein dus Anouk durfde er niet doorheen. Na de tunnels had je de mogelijkheid om het museum nogmaals te bezoeken maar dat hebben we niet gedaan want Anouk voelde zich niet helemaal lekker. Dus in het hotel douche en daarna zijn we naar de hoogste toren van Saigon geweest en hebben hier een heel mooi uitzicht over Saigon gezien.
Daarna naar een Waterpoppen show, dat is ook echt erg leuk! Een soort poppenkast maar dan zitten de poppen in het water en speelt het verhaal zich dus in het water af. Helaas kon Anouk er niet optimaal van genieten want ze voelde zich echt niet lekker.. Koorts! Dus daarna gauw naar bed want de volgende dag wilde we een 2-dagen tour gaan maken naar de Mekong Delta. Helaas bleek dit niet te gaan lukken, Anouk voelde zich echt niet lekker en bleef een dag in bed. Ingmar heeft lekker een beetje een boek gelezen en heel lief voor Anouk gezorgd. Dan de volgende dag maar voor 1 dag naar de Mekong Delta. Ja, dat hadden we gedacht. Anouk werd helaas nog iets zieker, ik zal de details besparen. Dus dan maar het ‘alarm’ nummer van de dokter bellen en kijken of hij een adres heeft van een dokter in Saigon. Gelukkig bleek deze dokter in de buurt te zitten dus hup, daar maar naartoe.
Het was een hele nette praktijk met een zuster die zelfs Nederlands sprak. Dat was wel even makkelijk met het uitleggen waar ik last van had en dat ik eigenlijk bang was voor Malaria. 2 dagen koorts kan daar namelijk een symptoom van zijn. De dokter luisterde met wat apparaten naar mijn buik, meten mijn bloeddruk en koorts en vertelde toen dat er in Vietnam een bacterie heerst die je kunt oplopen door te eten zonder je handen te wassen of door langs je lippen te likken enz. Hygiëne was nu dus heel belangrijk! Ik kreeg medicijnen mee, moest er helaas een fortuin voor afrekenen maar dat is hopelijk te verhalen op de verzekering, en toen maar hopen dat de medicijnen zouden werken. De volgende dag moesten we namelijk wel echt door naar Dalat. Gelukkig werkte de medicijnen snel en verliep de reis naar Dalat prima. Dalat zelf was een verademing! Het ligt boven in de bergen waardoor de temperatuur veel aangenamer is en het staat er vol met Franse huisjes. De Fransen woonde tijdens hun regime ook vaak in Dalat vanwege de temperatuur. Wel grappig om te zien dat de Vietnamese die hier wonen allemaal een winterjas dragen en soms zelfs mutsen en handschoenen! Gekke mensen! De volgende dag hadden we een dagtour door Dalat per scooter, erg leuk! Je moet wel goed opletten want het verkeer kent geen regels! We hadden een gids die goed Engels sprak en die veel kon vertellen over de omgeving. We reden door de bergen, zagen koffie plantages en hebben insecten gegeten! Daarna kwamen we aan bij een dorpje in de bergen waar de mensen nog heeeeel primitief leven! Onze gids had vroeger ook in dat dorp gewoond maar was op jonge leeftijd geadopteerd door mensen uit de stad. Zijn ouders en broers en zussen wonen wel nog in het dorp en enkele hebben we gezien. Zijn zus leeft als monnik en heeft de lunch voor ons gemaakt. Haar huis was wel van steen maar vanbinnen eigenlijk helemaal leeg.. Het eten was wel erg lekker! Daarna nam onze gids ons mee het dorpje in en mochten we zelfs bij een familie naar binnen. Het waren allemaal vrouwen, waarvan 2 getrouwd en hun man was aan het werk op de plantage. De andere 3 vrouwen waren (weer) alleenstaand. Het huisje was van hout en de vloer van beton. Ze hadden twee ijzeren pannetjes op een soort kampvuurtje en wat rieten manden. Verder stond er eigenlijk niets in het huisje, ze sliepen op de grond! Onze gids sprak de taal van dit bergvolk en dus hadden we een soort gesprek met de mensen. Ze vertelde dat in hun berg cultuur de vrouw de man koopt. Ze betalen met buffels, kippen of soms sieraden! De ouders van het meisje gaan naar ouders van een jongen die zij geschikt vinden en dan bieden ze een aantal kippen of een buffel aan. De ouders van de jongen mogen nee zeggen maar meestal komen ouders dan nog 3 keer terug en zeggen ze uiteindelijk ja. De jongen en het meisje mogen zich er niet mee bemoeien, ze worden uitgehuwelijkt. Als de man dood gaat mag de vrouw een nieuwe man kopen dus het is wel ooit gebeurd dat de vrouw haar man vergiftigde. Gekke gewoontes hebben die mensen. We vroegen onze gids of we deze mensen konden helpen met eten of geld. Maar deze mensen zijn echt dom, alles wat ze krijgen maken ze meteen op. Als je ze 1 dollar geeft gaan ze meteen groenten of brood inkopen en als je ze 50 dollar geeft kopen ze zich scheel aan kleding, stoffen en eten. En dat eten ze als het mogelijk is nog dezelfde dag op ook… Ze snappen er echt niks van! Na Dalat gingen we met de nachtbus (een slaapbus dit keer!) naar Hoi An, opzich redelijk geslapen in de bus al gaat deze ieder moment van links naar rechts en door hobbels en bobbels. In Hoi An aangekomen hadden we een hostel met zwembad maar helaas zag het zwembad er meer uit als een vijver met chloorwater dus we hebben er niet in gezwommen. Wel hebben we een tour gemaakt naar de tempels van My Son. Deze waren niet heel speciaal maar toch een leuke tour. ’s Avonds aan het water gegeten en een wenslampion in het water gelaten. Het stadje is aan het water echt erg gezellig! De volgende dag wilde we een scootertje huren en naar het strand gaan maar we hadden nog een aantal dingen die we moesten regelen dus helaas hadden we er geen tijd meer voor. Om 17.00 vlogen we naar Hanoi. (Ja lekker luxe maar een busreis duurt 26 uur!!) In Hanoi hadden we wilde plannen dus daar aangekomen moesten we meteen dingen gaan regelen, maar daar vertellen we later over!

Dikke kus van ons.